Assassin's Creed Brotherhood Review

Ubisoft vertelde dat Brotherhood geen derde deel is. Wat is deze game dan? Een opzetje naar deel drie, een tussendeel of gewoon de aanvulling waar we op gewacht hebben?

Waar waren we gebleven?
Assassin’s Creed Brotherhood pakt het verhaal direct op waar we in deel twee gebleven waren. Ezio is het Vaticaan binnengedrongen en bevindt zich nog in de kerker van het gebouw. De hologram van Minerva sluit net haar boodschap aan Desmond Miles af, waar Ezio natuurlijk niets van snapt.

Hoe dan ook, hij heeft de 'Apple of Eden' en vlucht uit het Vaticaan, richting het huis van zijn oom op het Toscaanse platteland. Daar aangekomen, denkt Ezio dat zijn taak erop zit en zijn strijd tegen de tempeliers gestreden is. Hij heeft tenslotte de strot van de meeste tempeliers afgesneden, behalve die van Borgia, die hij in het Vaticaan heeft laten leven.

Ezio denkt dat hij nu een rustig leventje kan gaan leiden en voor een korte tijd vrees je er ook voor dat de game dit verhaal gaat vertellen. Je praat met wat mensen, versleept een doos of twee en neemt een bad met een lekkere Italiaanse dame met alle gevolgen van dien. Net voordat je ronde twee in gaat met deze dame vliegt er een kanonskogel door Ezio’s kamer. Borgia’s mannen vallen de stad met man en macht aan. Oom Mario sneuvelt en Ezio moet met de rest van de inwoners van Toscane vluchten als hij ooit nog wraak wil nemen.

Deel twee van deel twee
Natuurlijk gaat Ezio naar de Italiaanse stad Rome, die trouwens erg accuraat is nagebouwd, om wraak te nemen en hij had geen betere locatie kunnen kiezen. De stad is lekker groot, ziet er fantastisch uit en biedt genoeg mogelijkheden om flink rond te rennen, te klauteren en van hoge torens naar beneden te duiken. Dit zijn dan ook precies de dingen die je 15 uur lang gaat doen, met als welkome afwisseling het regelmatig afslachten van een doelwit.

De game ziet er zoals vanouds weer erg goed uit maar in eigenlijk de meeste dingen die je doet, herken je Assassin’s Creed II. Op de sterk verbeterde soundtrack en voice-acting na doet de game in de singleplayer modus dan ook meer aan als een gigantische aanvulling. De stijl is exact hetzelfde, de besturing is hetzelfde, en zelfs grafisch is alles vrijwel identiek gebleven. Op zich is dit natuurlijk geen probleem, want het vorige deel was een topper, maar de game onderscheidt zich op dit gebied vrijwel niet en dat is wel een beetje jammer.

Toch zijn er een aantal dingen die Brotherhood aan de franchise toe weet te voegen. Zo kun je in diverse voertuigen, ontworpen door niemand minder dan Da Vinci, plaatsnemen. Maar natuurlijk kun je ook gewoon op je paardje rondhobbelen, die nu ook binnen de stad te berijden is.

Je bent in het begin van de game helemaal alleen, want zo’n beetje al je bondgenoten zijn vermoord. Je zult dus nieuwe volgers en bondgenoten moeten zoeken om met jou ten strijde te trekken tegen het leger van Borgia. Bondgenoten moet je werven door gebieden vrij te spelen. Gebieden speel je vrij door de plaatselijke commandant van Borgia’s leger om te leggen en vervolgens de plaatselijke toren in de fik te steken.

Manage je moordenaars
Als je dit hebt gedaan kun je in de bevrijde gebieden niet alleen winkels kopen, waardoor je weer geld gaat verdienen en de boel in Rome kunt renoveren, maar ook moordenaars aannemen. Deze kun je vervolgens trainen waardoor ze effectiever worden en uiteindelijk kun je ze naar diverse uithoeken van de wereld sturen om daar voor wat bloedvergiet te zorgen.

Ook is het mogelijk om je mede-sluipmoordenaars op te roepen als het even niet lukt. Afhankelijk van hun trainingslevel zullen ze je steeds beter helpen. Dit maakt de game een stuk makkelijker, maar op sommige momenten wel even net iets té makkelijk, want de ingeroepen hulp is erg effectief tegen de legers van Borgia. Gelukkig wordt de balans redelijk bewaard door de stukken in de singleplayer die je echt alleen moet doen.

Je bondgenoten zijn niet de enige aanvulling die Brotherhood kent, want Ezio is er ook op vooruit gegaan. Dit is vooral in de gevechten te merken. Je zult veel sneller kunnen reageren op vijandelijke aanvallen, maar ook net zo snel de fout in kunnen gaan en daarvoor flink afgestraft worden. Als je een vijand afmaakt, kun je namelijk in één vloeiende beweging doorgaan met het vermoorden van de volgende, tot je geraakt wordt. Op deze manier krijg je snel een heleboel afwisselende manieren om iemand gruwelijk af te maken te zien, maar is het wat lastiger om inkomende aanvallen te ontwijken.

Om onder andere dit laatste wat beter onder de knie te krijgen, heeft Ubisoft een trainingsmodus in het pauzemenu gestopt waarin je natuurlijk kunt oefenen, maar ook diverse uitdagingen kunt voltooien. Verder bevat de game nu uitdagingen die je tijdens de missies moet voltooien voor een volledige synchronisatie met de Animus, en natuurlijk de langverwachte en belangrijkste verandering: de multiplayer mogelijkheden!

Online verstoppertje spelen
Waar je Assassin’s Creed voorheen altijd in je eentje moest spelen, kun je nu ook online spelen. De multiplayer modi worden aangekondigd door een korte introductie, waarbij je je zoals in de eerste twee delen in het Abstergo laboratorium bevindt. Er is nu een hele reeks Animi opgezet, die natuurlijk de andere spelers moeten nabootsen. Het verhaal achter de multiplayer modi is dat de tempeliers een aantal ‘Animus-agenten’ op pad sturen, om de sluipmoordenaars stuk voor stuk uit te roeien in het verleden en zo de herinnering aan ze ook te laten verdwijnen.

Het is uiteraard leuk dat er een verhaaltje aan de multiplayer modi gekoppeld wordt, maar het belangrijkste is natuurlijk de inhoud ervan. Om te beginnen kun je een personage kiezen waarmee je op pad gaat. Hierbij zitten onder andere de Courtisane, die met een vlijmscherpe waaier iedereen stijlvol de strot afsnijdt of de Beul, die iedereen om zeep helpt met een hakmes. Je doel in alle multiplayer modi is dan ook logischerwijs het ombrengen van je doelwit. Dit doe je in de meest uiteenlopende levels, zoals Rome dat een berg nauwe straatjes biedt, of Siena, wat eigenlijk een groot open gebied is.

Niet alleen maar sluipwerk
Op zich klinkt het om zeep helpen van je tegenstander als een eitje, alleen heeft Ubisoft er een slim kat en muis spelletje van gemaakt. Dit spelletje is verdeeld over vier modi, namelijk Gezocht, Klopjacht, Bondgenootschap en Gevorderd Gezocht. De grote verschillen tussen de modi zijn dat je er in de één alleen voor staat en bij een ander juist in teamverband tegen één of twee andere teams moet strijden.

De afwisseling is in de modi zelf niet echt aanwezig. Je zit namelijk altijd achter iemand aan, maar hebt ook steeds één of meerdere achtervolgers die jou als doelwit hebben. Door middel van een blauw kompas in het midden van je scherm kun je zien waar jouw doelwit zich bevindt en door middel van een rood pijltje word je gewaarschuwd als jouw achtervolger in de buurt is. Het punt is alleen dat iedereen zich onopvallend kan gedragen en je dus zomaar voorbij jouw doelwit kunt lopen als je niet oplet. Ze worden dankzij het sluipen namelijk niet specifiek aangegeven als het doelwit.

Daarnaast loopt er van ieder personage een aantal kopieën rond in de levels, wat het ook niet altijd even makkelijk maakt. Nu kun je als een dolle stier op je doel afrennen, maar deze zal je dan ontdekken en zelf ook een sprintje trekken om je te slim af te zijn. Als je van een game houdt waarbij je klakkeloos op je doel af kunt rennen, is dit dus niet echt een aanrader, want bij deze game moet je voorzichttig te werk gaan en iedere zet die je maakt goed overwegen.

Natuurlijk kom je er uiteindelijk niet als je het met alleen sluipwerk moet doen, maar gelukkig heb je, naarmate je meer speelt en dus in niveau stijgt, beschikking over een soort ‘perks’ en toevoegingen. Je kunt je bijvoorbeeld als iemand anders vermommen, zodat je achtervolgers je niet direct herkennen, maar ook een rookbom gooien, waardoor je achtervolgers gaan hoesten. Uiteindelijk kun je zelfs de personages aanpassen qua kleuren en ze uitrusten met nieuwe wapens, waardoor je je tegenstander ook op een andere manier vermoordt. Door dit soort dingen én natuurlijk het feit dat je geen fouten kunt ontdekken in de multiplayer modi, blijft de multiplayer van Brotherhood op de lange termijn leuk en zul je de game nog wel een tijdje in je console laten zitten.

Sluip snel naar de winkel!
De multiplayer modi alleen zijn het dan ook al waard om deze game aan te schaffen. Tenminste, als je van Assassin’s Creed II hebt genoten. Brotherhood lijkt namelijk verder in veel opzichten op het vorige deel maar voegt ook het nodige toe. Zo kun je nu je eigen moordgenootschap managen en zelfs als een groep te werk gaan met de computergestuurde personages. De game vervolgt het verhaal van Desmond en Ezio, maar dan met vele toevoegingen. Als je iemand bent die van snelle actie houdt, is dit niet echt een game voor jou, maar alle andere mensen moeten direct naar de winkel sluipen om de game te kopen, want het leven onder de muts van een moordenaar is nog nooit zo heerlijk geweest!