Aliens vs. Predator Review

De Aliens en de Predator hadden beide hun eigen films. In de jaren '90 bracht ontwikkelaar Rebellion ze al samen in een game, en later volgden er ook twee films. Die laatste flopte echter enorm, maar dat houdt Rebellion niet tegen een nieuwe game in de franchise te maken. Weet deze nieuw leven in de serie te blazen, of wordt dit, net als de laatste film, een flop?

Alles bij elkaar
Je hebt de Aliens, de Predator en de hulpeloze mariniers. Stop dit alles bij elkaar en je hebt Aliens vs. Predator. Vervolgens is het eigenlijk een vrij simpel verhaal. In 2004 ontdekt een satelliet van het bedrijf Weyland Industries een mysterieuze hittebron op Antarctica. Ze sturen ‘nietsvermoedend’ manschappen erop af. Wanneer ze er aankomen, blijkt de hittebron een piramide te zijn. Deze is gebouwd door de Predators voor de Aliens.

De Aliens worden in deze piramide gekweekt, omdat de Predators toch iets moeten hebben om op te jagen. Dit verhaal van de film is niet echt lastig te noemen, maar goed het is tenminste een verhaal. Jammer genoeg zie je hier vrij weinig tot niets van terug in de game en is de singleplayer gebaseerd op een flinterdun verhaal.

De game speelt zich niet af in dezelfde piramide als de film, maar wel bij een soortgelijke. De Aliens ontsnappen uit een testlaboratorium van de mensen en gaan richting de tempel. De Predators komen ook af op hun heilige plek om weer wat Aliens te vermoorden, en een stel mariniers wordt erheen gestuurd om de orde te handhaven.

Drie rassen
De singleplayermodus is opgesplitst in drie verschillende campagnes, die van de Marine, de Alien en Predator. Als Marine heb je te maken met een simpele, niet al te interessante first-person shooter. Je hebt de beschikking over een redelijk aantal verschillende wapens en een handige radar.

Als Predator kun je wat leukere dingen doen. Zo beschik je over interessante Predator-technieken, waaronder verschillende hittevizieren en de mogelijkheid om jezelf onzichtbaar te maken. Ten slotte heb je nog de Alien, die misschien wel het meest afwijkt van een standaard first-person shooter. Zo kun je tegen muren op lopen en door ventilatieschachten kruipen, om vervolgens vanuit het donker een nietsvermoedende soldaat te verslinden.

Kopiëren en plakken
Hoewel je zou denken dat je hierdoor drie totaal verschillende campagnes krijgt, heb je het helemaal mis. De verhalen zelf staan wel los van elkaar, maar hierdoor krijg je drie oppervlakkige, niet interessante verhaallijnen. Hierbij heb je ook nog eens te maken met allemaal dezelfde levels. Het enige verschil zit hem er in dat je ze in een andere route doorloopt. De levels zijn niet heel erg lineair, dus je hebt gelukkig nog wel wat de ruimte.

Echter komt daar gelijk weer een minpunt bij kijken. Er zijn bijvoorbeeld verschillende deuren in een groot gebouw. Als je echter naar zes van de zeven deuren loopt, kom je vast te zitten. Maar gelukkig heb je een radar die precies de route uitstippelt waar je heen moet. Deze opzet is niet echt over na gedacht en voelt dan ook gedateerd aan.

Tevens, als je als Alien speelt weet je soms helemaal niet meer waar je bent. De Alien kan dus snel bewegen en overal oplopen. Maar als je te snel gaat, kom je op de gekste plekken terecht en moet je eerst even stilstaan voordat je beseft waar je eigenlijk bent. Kortom, de gameplay van de singleplayer biedt weinig uitdaging qua opzet. Gelukkig is het wel leuk en afwisselend om met de drie verschillende rassen te spelen.

Precies de juiste sfeer…
Hoewel de opzet van de singleplayer van Aliens vs. Predator dus niet al te interessant is, moet er wel gezegd worden dat Rebellion precies de juiste sfeer in de game heeft weten neer te zetten. Van de geluiden, tot de bewegingen, vrijwel alles klopt. Zelfs de ‘finishing moves’ zijn aanwezig en zorgen voor geweldige bruutheid die we kennen uit de films. Zelfs de bekende acteur uit de Aliens film heeft zijn steentje bijgedragen door zijn stem te lenen aan de game. Dit alles is zeker voor de fans van de films geweldig om in een game terug te zien. Het geeft je namelijk goed het gevoel dat jij echt die Alien, Predator of Marine bent.

…zonder revolutionaire graphics
Helaas helpen de graphics niet erg mee aan deze perfecte sfeer. Over het algemeen ziet de game er goed uit, maar daar blijft het dan ook bij. Bewegingen zijn niet bijzonder goed en soms, vooral buiten, heeft het spel moeite met de textures laden. En jammer genoeg zijn de meeste objecten niet geweldig gedetailleerd en zie je dat het gewoon een afbeelding is. Wanneer je tevens in een vrij grote omgeving buiten in gevecht bent, de kogels om je oren vliegen en van alles ontploft, heeft de framerate moeite om alles bij te houden.

Multiplayer
Zoals je al in onze eerdere impressie over de multiplayer kon lezen, leent het eeuwenoude ritueel tussen de Aliens en de Predator zich juist uitermate goed voor multiplayer gaming en daar is in deze game goed gebruik van gemaakt. Door middel van zes modi en zes verschillende maps kun je een aardige tijd door brengen om wat andere Aliens, Predators of Marines af te slachten. Ook kun je samen met je vrienden aan de slag in de co-op modus. Je kunt bijvoorbeeld als Alien verschillende Marines afslachten, als Predator op Aliens jagen en meer. Kortom, de multiplayer voegt zeker iets leuks toe aan de game en is, door de drie rassen, weer eens iets anders dan de standaard online shooter.

Conclusie
Aliens vs. Predator weet de franchise zeker opnieuw leven in te blazen. De sfeer van de films is heel erg goed overgezet in de game. Jammer genoeg betekent dit niet dat het een topper is. Vergeleken met andere first-person shooters is de game maar matig. Vooral door het inspiratieloze leveldesign en herhaling is de singleplayer toch wel een tegenvaller. De multiplayer daarentegen biedt een leuke toevoeging en is weer iets anders dan we gewend zijn. Helaas zijn de graphics op z’n zachts gezegd niet geweldig. Gelukkig is het geluid dan weer wel goed verzorgd. Zeker voor de fans is dit dé game die je moet hebben, maar voor anderen zijn er momenteel veel betere shooters beschikbaar.