Akiba's Beat Review - Een zielloze Japanse RPG

Lang niet alle games die in Japan gemaakt worden komen naar Europa. Dat tot teleurstelling van de vele gamers die juist veel interesse hebben in Japanse games. In onze Akiba's Beat review kun je lezen of we blij zijn dat deze game de overstap wel heeft gemaakt of dat de game op het eerste vliegtuig teruggestuurd moet worden.

De Akiba serie werd voor het eerst in 2014 naar het westen gehaald. Het tweede deel, Akiba's Trip Undead & Undressed, verscheen toen voor de PlayStation 3 en Vita. Hoewel het niet de beste game is, konden we er toch van genieten zoals je in de review daarvan kunt lezen. Akiba's Beat is de volgende game in de serie, al heeft deze game vrij weinig te maken met de andere delen.

De Akiba in de titel staat voor Akihabara, het walhalla voor alles dat met Japan te maken heeft. Zelfs de meest obscure elektronica en merchandise is hier te vinden en daarom trekt het gebied mensen van over de hele wereld. Net als in de vorige delen is dit gedeelte van Tokio helemaal nagebouwd en zullen zelfs bepaalde winkels accuraat geplaatst zijn. Een virtuele versie van Akihabara is altijd al een van de beste punten geweest van de serie.

Akiba's Beat vertelt het verhaal van Asahi Tachibana, een trotse NEET, wat staat voor "Not in Education, Employment, or Training". Asahi is een echte luierik die makkelijk tot ver in de middag in bed blijft liggen om vervolgens tot diep in de nacht te gamen of series te kijken. Hij heeft dan ook helemaal geen zin in het avontuur waarin hij belandt en om maar met de deur in huis te vallen hebben wij daar ook helemaal geen zin in.

Het avontuur wordt opgestart doordat de mensen in Akihabara waanvoorstellingen krijgen en Asahi blijkt over de kracht te bezitten om deze illusies te kunnen zien. Hij ontmoet karakters met dezelfde krachten en vormt een team om samen de waanvoorstellingen te stoppen en Akihabara terug te laten keren naar de normaliteit.

Het verhaal hangt moeizaam aan elkaar en wordt regelmatig onderbroken om complete bullshit te vertellen. Voor je het weet ben je vijf minuten verder en zijn de karakters nog steeds bezig met besluiten waar ze avondeten gaan halen. Wel moet gezegd worden dat de Engelse vertaling leuk gedaan is, met hippe taal, memes, slechte puns en een hoop humor.

Wat is het dan ook jammer dat de stem van Asahi zo emotieloos is in het Engels. Het is niet om aan te horen zo slecht! De andere karakters proberen het tenminste nog, maar reken er maar op dat je de skip-knop veel zult gebruiken om dialogen over te slaan. Akiba's Beat is sowieso heel Japans in het overbrengen van zijn verhaal en dat betekent dat je veel dialogen moet lezen wil je alles uit het verhaal halen.

Op het vlak van gameplay zijn er ook typisch Japanse elementen terug te vinden, wat logisch is aangezien Akiba's Beat een JRPG is. Dit is een omslag ten opzichte van de vorige delen die onder het beat 'em up genre vallen. Het is een dappere zet, die helaas niet heel goed uitpakt. Het vechten in de vorige delen was ook niet alles, maar het was tenminste grappig en enigszins leuk om te doen.

Akiba's Beat neemt zichzelf veel te serieus om er plezier uit te halen. De waanvoorstellingen van de mensen in Akihabara creëren dungeons met fantasievolle vijanden die je moet doorlopen om de waan teniet te doen. Je kunt steeds een paar aanvallen doen voor je moet rusten en weer verder kunt, dus gewoon random op knoppen rammen zal niet werken. Deze extra tactiek geeft hoop op wat diepgang, maar de besturing is veel te onhandig om er het uiterste uit te halen en je alsnog aan het rammen bent.

Akiba's Beat was waarschijnlijk beter geweest zonder enige gameplay. Een anime of film die het verhaal vertelt, zou veel beter werken. De enige toevoeging die je als speler vaak hebt is het voortzetten van dit verhaal. Je hebt voor de delen buiten de dungeons om totaal geen skills nodig om iets te bereiken.

Soms word je tijdens een gesprek terug in de gamewereld gezet om letterlijk nog geen tien meter te lopen om daar het gesprek weer op te pakken. Het heeft verder totaal geen nut om de wereld te verkennen, want er is niets te vinden buiten het verhaal om. De gamewereld is behoorlijk klein, kleiner dan het vorige deel, en toch zitten er ongelooflijk veel laadschermen in zodat je nooit 10 seconden vrij bent zonder weer te hoeven wachten. De stad is ook helemaal leeg zonder enige activiteit of andere personages.

Toch hoef je je nooit alleen te voelen in de wereld, want Pinkun is altijd aanwezig, het verplichte schattige zijkarakter dat alleen maar daar is om schattig te zijn. Pinkun zal nooit, maar dan ook nooit, zijn mond kunnen houden. Iedere keer dat je in een straal van tien meter bij een savepunt of winkel in de buurt komt, krijg je dezelfde opmerking naar je hoofd gesmeten. Tijdens de gevechten moedigt hij jou aan door na iedere aanval iets onverstaanbaars te schreeuwen, waardoor gevechten klinken alsof een kleuter heel graag aandacht van zijn moeder wil.

Een standaard missie begint met een verhaal, waarna je naar de andere kant van de stad gaat om daar het verhaal voort te zetten. Daarna ga je weer terug naar het begin om daar weer een gesprek aan te horen. Je hebt zelf helemaal geen invloed op het verhaal of karakters en behalve naar een locatie gaan doe je helemaal niets. Het is doodsaai om te doen, waardoor het moeilijk wordt om niet gewoon overal doorheen te skippen om maar verder te komen.

Is Akiba's Beat een slechte game? Ja, zonder twijfel. Gelukkig zijn er ook nog wel dingen die wel voordelig uitpakken, zoals de grafische stijl van alles buiten de open wereld om. De dungeons hebben allemaal een andere stijl. Zo is er bijvoorbeeld een maid-dungeon waar alles schattig is, maar heb je ook een nachtmerrie-dungeon waar alles juist heel duister is.

Ook de karakters zijn goed uitgewerkt en hebben allemaal een eigen look. Het blijft wel jammer dat de zijkarakters in de open wereld totaal niet zijn uitgewerkt. Je ziet alleen bevroren schimmen die karakters voor moeten stellen. Je kunt hier geen interactie mee hebben, dus ze staan er enkel als opvulling van een al dode wereld.

Zelfs als we een van de positieve aspecten van Akiba's Beat willen beschrijven eindigen we alsnog met een punt van kritiek. Als je van JRPG's houdt, zul je zeker dingen vinden in Akiba's Beat die leuk uitgewerkt zijn, maar ze zullen altijd gepaard gaan met een minpunt. Met betere games als Persona 5 nog vers in het geheugen verwachten we een stuk meer. Akiba's Beat ruilen we dan ook graag in voor tientallen andere Japanse games die wel kwaliteit leveren.