Wolfenstein Youngblood Preview - Zusterlijk nazi's knallen in Parijs!

Zo vader zo zoon, of in dit geval dochter. BJ Blazkowicz uit alle voorgaande Wolfensteins is gesetteld in het inmiddels bevrijde Amerika, maar daar eindigt het verhaal uiteraard niet. In deze derde game stap je in de laarzen van zijn dochters en moet je vaderlief terugvinden. In de Wolfenstein Youngblood preview lees je of dat avontuur een beetje soepel verloopt!

Wie de voorgaande Wolfenstein games heeft gespeeld, zal weten dat BJ op zichzelf was aangewezen. Alleen jij kon de wereld redden van de ondergang en alleen jij had de wapens om duizenden nazi’s af te slachten. In Youngblood werkt dat net even anders, aangezien het een co-op game is. Jij en een maatje of jij en een, door de computerbestuurde, zus zullen op avontuur moeten in bezet Europa om pa BJ Blazkowicz terug te vinden.

Negentien jaar na de gebeurtenissen van The New Colossus is pa namelijk verdwenen en moeten Soph en Jess hem terug zien te vinden. Een focus op teamspel dus, wat voor net even wat andere gameplay zorgt.

Waar je in de voorgaande delen van Wolfenstein al de nodige humor om je oren kreeg, is het begin van Youngblood niet anders. Beide dochters worden in de States opgevoed door pa en ma Blazkowicz en beide krijgen dus één kant van hun ouder mee. De ene dochter krijgt de rustige kant van vader BJ, de andere de woeste trekjes van moederlief Anya. Iets wat je ook gedurende de game aan de lopende band mee zal krijgen.

Beide dames zijn ‘keurig’ opgevoed (lees: opgevoed om nazi’s te vermoorden), maar komen er al snel achter dat een training slechts het halve werk is. Zij zullen, net zoals jij als speler dat moet, hard aan de bak moeten om hun vader uit de penarie te redden. En waar de eerste kill nog gevierd wordt met een kotspartij ondersteund door luid gejuich, zal je al snel daarna de ene na de andere nazi overhoop knallen!

Qua foute humor zit het dus wel goed, maar is dat ook het geval met de gameplay zelf? Tijdens de Wolfenstein Youngblood preview werden er twee levels voorgeschoteld om verschillende maps te kunnen spelen. Het eerste level speelt zich aan boord van een grote zeppelin af en het volgende level sluit hier naadloos op aan.

De zeppelin blijkt behoorlijk lineair te zijn wat betreft leveldesign, maar gaandeweg je vordert kom je telkens alles twee keer tegen. Dat betekent wanneer je een kamer vol badguys hebt, je zowel links als rechts van de kamer een kleine opening van een ventilatierooster. Eentje voor jou en eentje voor je partner in crime, om zo op een stealth-manier door het level te kunnen banjeren.

Moet het dan perse op die manier? Natuurlijk niet. Sterker nog, het zit er dik in dat jij of je teamgenoot vroeg of laat gezien wordt, waarna alle toeters en bellen af zullen gaan bij de vijand. Stealth kan op die momenten het raam uit en het grote machinegeweer zonder geluidsdemper mag tevoorschijn getoverd worden! Speel je met AI, dan zal je alleen jezelf de schuld kunnen geven: MachineGames laat namelijk weten dat deze zo is gemaakt dat wanneer jij conflicten vermijdt, de AI-zus dat ook zal doen.

Wil je op een stealthy manier spelen, dan zal je uiteraard wel ongezien door een map moeten lopen. Je zult dan natuurlijk ook een geluidsdemper op een wapen moeten zetten. Door het nieuwe upgradesysteem, is dat laatste ook makkelijker geworden. Alhoewel, makkelijker? Anders.

In Wolfenstein Youngblood is namelijk een currency terug te vinden: Zilver. Deze muntjes liggen her en der voor het oprapen (sommige verstopt, sommige niet) en soms kom je een kist tegen met een vijftigtal zilverlingen. Deze kan jij als speler vervolgens gebruiken om jouw uitrusting een upgrade te geven, waardoor je een nog betere moordmachine wordt.

Denk aan een groter magazijn in jouw wapen, langer stilletjes kunnen rondlopen of een ander vizier op een wapen. Munten die jij vindt, liggen ook voor het oprapen voor je teamgenoot. Hetzelfde geldt voor wapens en kogels. Uiteraard om te voorkomen dat je met controllers gaat gooien als jouw maatje alle dingen voor je neus weg graait.

Een kleine opmerking hierbij: De game kent een premium currency (goudstaven) en ja, volgens de ontwikkelaars van MachineGames zijn er skins (voor gear) die enkel gekocht kunnen worden met die microtransacties. Let wel, het gaat dus alleen om skins, er is geen pay to win factor aanwezig.

Enkel muntjes verzamelen om te houden, dat zit er niet in. Naarmate je meer nazi’s vermoordt, verkrijg je ook meer ervaringspunten. Elk level krijg je weer een punt dat je kan besteden aan het upgraden van jouw persoonlijke vaardigheden en dus wordt je elk level sterker. Dat zal ook wel moeten, aangezien de vijanden om je heen dat ook worden.

In het begin zal de gemiddelde Duitse soldaat niets meer zijn dan kanonvoer en elke iets sterkere vijand een minibaas. Niet alleen zal je van die laatstgenoemde meer tegenkomen naarmate je levelt, ook het standaard kanonvoer zal leren dat een simpel geweertje niet goed genoeg is tegen twee moordende zussen. De standaard soldaten zullen ook steeds sterker worden (en een hoger level krijgen), om elk level toch uitdagend te houden.

Punt is alleen dat jij en je maatje mogelijk een ander level zijn en toch samen willen spelen. De oplossing? Meerdere saveslots! Hiervan zijn er drie in totaal en elk bevat een campaign die jij met een specifieke persoon (of AI) kan doorlopen. Dat moet ook wel, aangezien MachineGames aan ons heeft laten weten dat het spel uitgaat van het level van de host. Ben jij dus level 50 en krijg je je vriend of vriendin van level 15 zo ver om mee te spelen, dan zal die geen plezier beleven aan jouw sessie.

Dat gezegd hebbende, kan het spelen met een vriend ook voor de grootste frustratie zorgen: Sterven en opnieuw moeten beginnen. Net als in de meeste co-op games kan je, als je neergaat, gered worden door je teamgenoot. In Wolfenstein Youngblood is dat niet anders, alleen bestaan er geen checkpoints in de game.

Ga jij neer en lukt het je buddy niet om je op tijd te redden, dan spawn je gewoon weer ten koste van één leven. Dergelijke levens zijn door levels heen te vinden en zeker de moeite waard. Want heb je er geen enkele meer en ga je weer écht doord dan is het game-over en mag je het level vanaf het begin opnieuw doen.

Alle geopende kisten en opgepakte zilveren munten blijven van jou, maar alle vijanden zijn er vrolijk weer (en meegeleveld). Frustrerend dus als je maatje aan de lopende band sterft en jouw levens opslokt alsof het zoete snoepjes zijn.

De subkop zegt het al: Wolfenstein Youngblood is wat betreft de grafische kant prima in orde. Het uiterlijk is niet bijzonder, maar heeft ook geen grote missers. De game doet verder niets speciaals, maar kent ook geen grote missers wat betreft de graphics. Goed, de haar-physics waren niet van het niveau Witcher 3, maar doet niet af aan de ervaring.

De cutscenes die je voorgeschoteld krijgt duren niet lang en al te serieus is de game niet. Wat er wel bij moet worden gezegd, is dat de animaties van de zussen op elkaars beeldscherm zo nu en dan wel lachwekkend zijn. De vijanden in Wolfenstein Youngblood lopen vloeiend, jouw zus in crime niet echt.

‘De grootste Wolfenstein tot nu toe’, was het statement van MachineGames. Groot is Youngblood zeker en de bang-for-buck is met dertig euro zeker dik in orde. De gedwongen co-op (al dan niet met de AI) is een interessante keuze en het is nog even afwachten of die op de lange termijn ook de juiste blijkt te zijn. Maar als het gaat om nazi’s knallen in een toffe setting met de gaafste wapens, dan zit je met Youngblood wel goed!