Wolfenstein The New Order Preview - Oude haat in een nieuw jasje

Het jaar is 1946. In een alternatieve tijdslijn hebben de nazi’s de Tweede Wereldoorlog gewonnen. Door hun superioriteit in de technologie ten opzichte van de geallieerden wisten de Duitsers als eerste een atoombom te ontwikkelen, die in de Verenigde Staten succesvol tot ontploffing werd gebracht. Dat alternatieve universum doe je aan in Wolfenstein: The New Order.

Wanneer de nazi's op het punt staan te overwinnen, vechten enkele honderden Amerikanen tot de laatste seconden van hun levenslucht om nog zoveel mogelijk nationaal-socialisten mee de figuurlijke afgrond in te sleuren. Een van hen is oude bekende William Joseph ‘B.J.’ Blazkowicz. Hij zal het ‘nazi scum’ tot op het bot proberen uit te roeien, waarbij hij extreem geweld allesbehalve schuwt.

Samen met zijn medesoldaten Fergus (een charismatische Schotse immigrant), groentje korporaal Wyatt en soldaat Benson neemt Blazkowicz plaats in een gevechtsvliegtuig in het Duitse luchtruim. Hoewel de Amerikanen een hoop leden van de Duitse Luftwaffe naar het hiernamaals jagen, worden ze uiteindelijk toch neergeschoten. Een nabij vliegende straaljager biedt uitkomst met zijn linkervleugel, om daarlangs de overlevenden aan boord te halen. Ondanks de Duitse overmacht komen de Yanks hier goed weg.

We zijn ondertussen een uur of wat verder in de game als Blazkowicz ontwaakt en om zich heen kijkt. Zijn vrienden worden net als hij door Duitse mechs tegen de vloer van een ziekenhuiskamer gedrukt. Met een wrede lach spreekt de gestoorde Duitse arts annex officier 'Deathshead' hem toe: “Mooie blauwe ogen hebben jullie, zeg. Precies zoals Ariërs zouden moeten zijn. Voor mijn medisch onderzoek heb ik toevallig een paar ogen nodig. Zeg eens, Amerikaan, wie van deze twee zal zijn ogen aan mij afstaan?” vraagt de gestoorde Duitse medicus terwijl hij naar Fergus en Wyatt wijst.

Helaas voor Blazkowicz heeft hij geen keuze, behalve dan een van zijn kameraden voor zijn ogen van hun kijkers verlost te zien worden. “In my life I’ve seen many people being tortured and slaughtered. But I’ve never experienced true cruelty. Until now”, horen we Blaskowicz denken tijdens dit gruwelijke tafereel.

De rest van de Amerikaanse verzetsstrijders weet gelukkig wel te ontsnappen aan Deathsheads gruweldaden. Afhankelijk van de soldaat die je hebt aangewezen om op verschrikkelijke wijze te sterven, zul je vanaf de bovenste verdieping van het Duitse fort in het water springen. Maar niet zonder daarbij een stuk metaal weergaloos in je achterhoofd geslingerd te krijgen. Uiteraard komt zelfs een geharde oorlogsveteraan als Blaskowicz daar niet zonder kleerscheuren vanaf: hij raakt in een diep coma.

In een combinatie van hersenspinsels en hallucinaties zijn we de audiovisuele perikelen van Blaskowicz in een stroomversnelling voorbij komen. De Poolse Amerikaan heeft zijn onderdak gevonden in een Pools gekkenhuis, waar hij wordt verzorgd door de lieflijke Anya. Een krantenartikel verraadt dat het jaar 1960 is: veer-tien jaar heeft hij in een comateuze toestand gelegen.

Als geboren oorlogsmachine biedt Blaskowicz – ook al heeft hij net voor het eerst in járen weer een paar stappen gezet – meteen na zijn ontwaken aan om weer deel te nemen aan de verzetsstrijd tegen de Duitsers; hij zal niet rusten totdat die stuk voor stuk onder de zoden liggen. Anya en haar ouders spreken de charismatische Amerikaan tegen: “Je hebt veertien jaar in een coma gelegen. De nazi’s hebben de oorlog gewonnen; ze zijn overal. Verzetsstrijders bestaan niet meer: áls ze nog leven, zijn ze vast gevangengenomen.”

Tijdens het spelen van Wolfenstein: The New Order voelt alles lekker solide aan. De moeilijkheidsgraad biedt – mits ingesteld op de hoogste stand – genoeg uitdaging voor de doorgewinterde shooterfanaat, en de afwisselende wapens en vijanden – van gewone soldaten en gepantserde officiers tot mechs en drones – zorgen voor voldoende variatie tijdens deze singleplayer-only game. Ook leuk: een gedeelte van de levels, waaronder kratten, betonnen pilaren en hekken, kan (gedeeltelijk) kapot geschoten worden, wat de gameplay over het algemeen dynamischer maakt met het oog op verplaatsing binnen de levels.

Verder zijn de levels – in tegenstelling tot eerdere delen in de serie – in het geval van The New Order meer open opgezet, waardoor je tevens verschillende speelstijlen (sluipen en slechts doden met mes en geluidsdemper versus alles en iedereen op een kogelregen trakteren) kunt hanteren. De eerdergenoemde keuze van Deathsheads ‘proefkonijn’ blijkt tevens enkele gevolgen te hebben in de routes die je kunt nemen gedurende de singleplayer-campagne.

Voorts moet gezegd worden dat de graphics van deze shooter van MachineGames (met voormalig ontwikkelaars van onder andere The Darkness en The Chronicles of Riddick) niet baanbrekend zijn, ook niet op de PlayStation 4-versie die we voor deze preview speelden. Toch houdt de grafische kwaliteit van The New Order over het algemeen prima stand in vergelijking met (singleplayer)genregenoten als Metro en BioShock. Zo ontdekten we tijdens het spelen zelfs dat de koffie in een later level – dat zich afspeelt in een snel rijdende trein – in de mokken op je dienblad precies zo beweegt als in het echt. Minimalistische details, jazeker, maar op dat moment wel erg leuk om te bekijken.

In diezelfde trein loop je trouwens nóg een vervelende Duitse officier tegen het lijf: een vrouwelijk exemplaar dit keer. In een test of je daadwerkelijk een Ariër – het ‘superieure’ ras dat de nazi’s zichzelf aanpraatten – bent, laat ze je kiezen (wat hebben die Duitsers toch met keuzes?) tussen enkele foto’s terwijl een geladen revolver gewillig met de loop op jou gericht op een tafeltje ligt. Wonderbaarlijk weet je je (voorlopig) uit deze benarde situatie te redden en word je (aanvankelijk) gespaard, maar naast die verachtelijke Deathshead zal ook deze nationaal-socialist er vroeg of laat aan moeten geloven.

Wolfenstein: The New Order lijkt, net zoals zijn voorgangers, een prettige mix van Duitsers hatende Amerikanen – met B.J. Blaskowicz voorop – enerzijds en zieke, maar technologisch superieure Duitsers anderzijds te worden. Oppernazi Adolf Hitler uit het origineel is in The New Order ingeruild voor de geesteszieke officier annex arts Deathshead, al doet die als pure walging en woede veroorzakende rivaal weinig onder voor een van de meest gehate mensen uit de geschiedenis.