Volgend jaar keert Army of Two terug voor alweer het derde deel uit de serie. Waar Electronic Arts voorheen zelf nog de ontwikkeling verzorgde, is voor deel drie, The Devil’s Cartel, Visceral Games aangewezen om de game in elkaar te zetten. Visceral kennen we van de populaire
Dead Space games, maar of die ervaring ook van pas komt bij Army of Two is nog onzeker. Wij speelden alvast een demo van de game en dat liet de volgende indruk op ons achter.
In een eerdere
impressie van Army of Two: The Devil’s Cartel waren we best te spreken over de game. Eke beschreef de game als leuk en bomvol actie. Een conclusie waar we na een tweede speelsessie niet vanaf zullen wijken. Deze derde Army of Two barst bijna uit zijn voegen door de hoeveelheid actie. Schiet je net een hele zaal vol vijanden naar het hiernamaals, mag je dat vrolijk weer herhalen in de volgende kamer. Dit wordt dan afgewisseld met Hollywood elementen waardoor de actie nog beter in beeld komt en je echt op het puntje van je stoel moet gaan zitten om alles in je op te nemen.
Hersenloos actie
De Overkill functie die eerder ook al eens voorbij kwam weet ons opnieuw te vermaken. Overkill houdt in dat je voor een korte periode onbeperkt en met extra veel power kunt schieten. Door goed je best te doen vult zich een metertje en zodra deze vol is, kunnen jij en je partner een flinke ravage aanrichten. Ammunitie is op deze momenten oneindig en de kogels schieten zonder moeite de beschermende muurtjes van de tegenstander kapot. Een en al brute kracht waar je niet tegenover wilt staan als bad guy. Deze optie is erg leuk en geeft je en machtig gevoel, maar maakt het mogelijk wel erg gemakkelijk. Je hoeft je nergens meer zorgen over te maken en kunt gewoon als een Rambo op steroïden rondlopen. Enige vorm van tactiek verdwijnt spontaan bij het activeren van Overkill.

Mist iets speciaals
Niet dat er veel tactiek te zoeken was in de demo die wij gespeeld hebben. Het was allemaal gewoon knallen, doorlopen naar de volgende kamer en weer knallen. Niets speciaals aan behalve dat je het met z’n tweeën doet. Nu co-op in zoveel andere games terugkomt, is dit geen feature meer waarmee Army of Two zich kan onderscheiden van andere shooters. Het resultaat is dat The Devil’s Cartel nu al aanvoelt als de zoveelste generieke shooter. De karakters anoniem maken en A en B noemen helpt daar ook niet aan mee, al hebben we van het verhaal nog niets meegekregen en zou Visceral Games ons hiermee nog kunnen verrassen.
Maar daar ziet het er op het moment helaas nog niet naar uit. De eerste Army of Two games waren zeker vermakelijk, maar wisten zich nooit bij de toppers van het jaar te scharen. Als The Devil’s Cartel geen unieke functies meer krijgt toegevoegd, zien we datzelfde lot in het verschiet. Natuurlijk moeten we niet onderschatten wat de kracht is van een vermakelijke shooter, hersenloos in het rond schieten maakt misschien niet de hoogst aangeprezen games, maar het blijft leuk. Als The Devil’s Cartel hier ons dan ook voldoende mee weet te vermaken kan het nog positief uitpakken voor de game. Dan blijft de vraag echter wel hoelang je het aankunt om met het verstand op nul constant hetzelfde te blijven doen.
Dertien in een dozijn shooter
Al met al zijn we na deze tweede speelsessie dus niet onder de indruk van Army of Two: The Devil’s Cartel. De game zit boordenvol actie en dat heeft zeker zijn charme. Wat mist is een reden om deze game in de gaten te houden. Vooralsnog voelt het aan als de zoveelste shooter en maakt niets deze game een echte topper. Wij hopen dan ook dat Visceral Games nog even flink de wind in de zeilen zet en voor ons net even dat extraatje toevoegt wat van The Devil’s Cartel een unieke ervaring maakt. Anders zijn we bang dat het bij een dertien in een dozijn shooter blijft die je na een paar uur vermaak weer vergeet.