Alien Isolation Preview - Verstoppertje spelen met je grootste nachtmerrie

Games die zich afspelen in het universum van Alien monden vaak uit in middelmatige meuk. Daarom is er veel moed voor nodig om een nieuwe game te maken binnen deze franchise, en dat blijkt The Creative Assembly te hebben. Of Alien: Isolation de slechte reputatie kan veranderen, lees je hier.

Stel je het volgende voor: je zit opgepropt in een klein kastje, verscholen voor je ergste nachtmerrie. Op de Motion Tracker die je bij je draagt zie je een klein stipje steeds dichterbij komen, terwijl een steeds sneller klinkend piepje je vertelt dat er gevaar op de loer ligt.

Je buigt naar voren en kijkt door de gaten in de kastdeurtjes. Verderop zie je een gigantisch monster met een enorme kop, hij heeft angstaanjagend grote klauwen en een meterslange staart. Steeds sneller klinkt het piepje op de Motion Tracker, en steeds sneller klopt je hart. Je houdt je adem in, want ben je niet stil genoeg bent, dan rukt je vijand het kastje open en vreet hij je in één hap op. Spannend, nietwaar?

Dit is zo’n beetje de sfeer in Alien: Isolation, de nieuwe game van The Creative Assembly. Waar het vorige deel, Aliens: Colonial Marines, nog slecht ontvangen werd, lijkt dit de game te worden die de fans hebben gewild; slecht verlichte gangetjes, overal kapotgescheurde lijken, en jij sluipt hier eenzaam doorheen in angst dat de Alien je te grazen neemt.

De game speelt volledig uit first-person perspectief, waarbij er geen cutscenes zijn die je eventjes rust geven. Het verhaal krijg je mee door in-game gesprekken te volgen, audiotapes te beluisteren en logboeken in computers te lezen. Dit lezen is geheel op eigen risico, want ook dit gaat volledig in-game. Het kan dus voorkomen dat je opkijkt van je computer en je oog in oog komt te staan met je vijand. Ditzelfde geldt voor je inventory, dus even snel een wapen wisselen terwijl je achtervolgd wordt, is er niet bij.

Naast je gezondheidsbalk is er weinig in beeld te zien. De radar die je hebt, is de Motion Tracker die je zelf in beeld moet brengen. Dit kleine kastje geeft aan waar er beweging vandaan komt, dus dat zul je bijna permanent in beeld houden wanneer je de donkere gangen van het ruimtestation doorkruist.

In de game speel je met Amanda Ripley, de dochter van de hoofdpersoon uit de Alien-filmsreeks. Samen met een klein team is het haar taak om de geluidsopnames van de vermiste USSCS Nostromo te onderzoeken op het ruimtestation Sevastopol. Uiteraard gaat iets mis wanneer zij aan boord willen gaan, waardoor Ripley gescheiden wordt van haar team. Los van wat radiocommunicatie sta je er dus helemaal alleen voor.

En dat is geen pretje. De Alien sluipt namelijk overal rond waar jij gaat, en heeft waanzinnig goede zintuigen. Elk geluidje zal opvallen; van zachte voetstappen tot omvallende blikjes. Daarom moet je zo geruisloos te werk gaan, en dat is niet altijd even makkelijk. De Alien ligt overal op de loer en kan plotseling om de hoek verschijnen. De makers hebben haar namelijk zo ingesteld dat zij niet in voorgeprogrammeerde rondjes loopt, en dat maakt het verdomd lastig om het juiste moment te kiezen om dat ene gangetje door te lopen.

Onderweg ben je continu op zoek naar plekken waar je je kunt verstoppen, zoals kluisjes of voorraadkasten, want wanneer je gepakt wordt begin je weer vanaf je savepoint, en die kan wel eens heel ver terug zijn. Verstoppen moet, want – zoals fans weten – kun je de Alien niet doden met een simpel pistooltje. Helaas werkt dit verstoppen niet heel soepel, waardoor je in je blinde paniek wel eens drie keer die ene knop in moet drukken om een kast in te gaan. Vaak heeft je vijand je dan allang gezien en grijpt ze je nog voor je het deurtje hebt kunnen sluiten.

Qua wapens bezit je onder andere een pistool, dat je kunt gebruiken tegen vijandige groepjes overlevenden die rondlopen in het ruimtestation. Het vuren van kogels maakt echter wel een hoop lawaai, en trekt de Alien uiteraard aan. Het is dus niet verstandig om dit te doen, en dus moet je ook uit de weg zien te blijven van mensen.

Je kunt er ook voor kiezen om een Noisemaker te gooien, die vervolgens een hoop kabaal maakt en, je raadt het, de Alien uit haar schuilplaats lokt. Zij helpt je deze overlevenden uit de weg te ruimen, maar stalkt vervolgens nog wel even om te kijken of er nog meer te doden valt. Jou bijvoorbeeld.

De Noisemaker en het pistool zijn twee van de dingen die je bij je draagt, samen met andere handige snufjes zoals rookbommen, fakkels en een EMP-mijn. Deze laatste kun je gebruiken tegen een derde soort vijand, de zogenaamde Operational Working Joe, een robot die de boel in de gaten houdt en jou dus ook rustig het leven zuur maakt.

Door de game heen vind je onderdelen en instructies door kastjes en lijken te looten. Hiermee kun je wapens uitbereiden, of nieuwe wapens maken. Molotov Cocktails, bijvoorbeeld, die je vervolgens weer kunt gebruiken om de Alien af te schrikken. Ook draag je een zaklamp die leeg kan raken, en heel je jezelf middels medicatiepakketjes. Al deze dingen zijn zeer schaars, dus je moet goed nadenken wanneer je alles gebruikt.

Alien: Isolation is precies wat je van een Alien-game wilt. De duistere gangen, de opzwepende muziek en het oh, zo zenuwslopende gepiep van je Motion Tracker maken de sfeer compleet in dit nieuwe deel in de franchise.
Vergeet de vorige delen, want dit is precies wat je als fan van de serie altijd al hebt willen spelen. Dit is horror zoals het hoort te zijn.