Column: Na The Thousand-Year Door moet Paper Mario nog verder terug

Met de release van Paper Mario: The Thousand-Year Door op de Switch, zijn de gebeden van veel Paper Mario-fans beantwoord. Eén van de beste games in de reeks is mooier dan ooit en nieuwe fans kunnen zien hoe Paper Mario vroeger was. Het is alleen te hopen dat het niet hier ophoudt.

De Switch-versie van Paper Mario: The Thousand-Year Door is alles waar fans op hadden durven hopen. De game gaat misschien zelfs een stapje verder dan wat fans wilden. GameCube-games zijn net jong genoeg dat ze er met vrij minimaal werk weer als nieuw uitzien, maar met Paper Mario zijn de handen flink uit de mouwen gestoken om de game er niet alleen mooi uit te laten zien, maar ook nog te verbeteren.

Het is volkomen terecht dat The Thousand-Year Door deze behandeling krijgt: het is misschien wel de beste Mario RPG ooit gemaakt. Hij was bovendien eerder alleen op de GameCube beschikbaar, dus een nieuwe versie voor een modern platform was hard nodig. Toch is het alsof Nintendo een stap heeft overgeslagen.

Wanneer je in het eerste hoofdstuk van The Thousand-Year Door door de hallen van Hooktail Castle loopt, kom je op een gegeven moment de resten tegen van een aantal Koopa’s dat op een ongelukkige manier aan hun einde is gekomen. Eén van hen lijkt op het eerste gezicht de vader van je metgezel Koops.

Maar wanneer Koops de brief die het skelet in zijn hand heeft leest, blijkt het niet zijn vader te zijn, maar die van ene Kolorado. De game heeft hier de grootste lol mee: de treurige muziek stopt, compleet met het effect van een vertragende band en Koops schaamt zich een beetje voor het theater dat hij heeft gemaakt door aan te nemen dat het zijn vader was.

Maar voor fans van de eerste Paper Mario is het feest: Kolorado is namelijk geen naam die maar uit de lucht is gegrepen. Het is de naam van een personage in de originele Paper Mario. Veel nieuwe fans zullen dat feest der herkenning alleen niet kunnen waarderen. Toen The Thousand-Year Door oorspronkelijk uitkwam was de eerste game vier jaar oud, nu zijn we twintig jaar verder en hebben veel nieuwe fans deze game waarschijnlijk niet gespeeld.

“Ho eens even, Rupsje Nooitgenoeg, The Thousand-Year Door is nauwelijks uit, is het niet wat vroeg om nu al om de volgende remake te vragen?” denk je nu misschien. en je hebt gelijk: het is volkomen onredelijk om nu meteen een remake van de eerste Paper Mario te willen. Maar het is niet onredelijk om te vinden dat de game een likje verf verdient.

Paper Mario is te spelen via Switch Online, dus als je echt meteen wil weten wie Kolorado is, is de game waar hij in zit binnen handbereik. Maar het is toch een stap terug, quality of life features (die de Thousand-Year Door-remake veel toevoegt) ontbreken de grafische pracht laat natuurlijk wat te wensen over. De game is best goed oud geworden, maar op het eerste gezicht zal hij niet heel uitnodigend zijn voor een nieuwe fan.

Een remake van de originele Paper Mario is zo vlak na The Thousand-Year Door misschien wat veel van het goede. Maar over een paar jaar, wellicht na een geheel nieuwe Paper Mario, zou een opknapbeurt van de eerste game zeker niet in de collectie misstaan.