Column: Deze gemiste kans mag de Switch 2 niet weer laten liggen

De Switch was een bijzonder goed idee van Nintendo en de verwachting is dan ook dat de opvolger een evolutie is van hetzelfde idee. In dat geval zal hij veel features hebben die vergelijkbaar zijn met die van de Switch. Eén daarvan zou Nintendo alleen veel meer moeten gebruiken.

Toen de eerste details van de Switch uit begonnen te lekkken was het maar moeilijk te geloven. Een console die je deels uit elkaar kan halen, waardoor je de controllers los kan gebruiken, of aan het apparaat vast kan maken? Wie heeft daar ooit van gehoord? Toch bleek het waar en een heel sterk concept. 

Je kunt zeggen wat je wil over zaken als Joy-Con drift, maar de inzetbaarheid van de controllers is heel uitgebreid. Je kunt ze gebruiken als één controller, als twee controllers en zelfs als een soort Wii-remote. Wat wil een mens nog meer?

Nou, er is dus één ding waarvan je zou zeggen dat het een open deur is, dat nooit is gebeurd. Toen de Switch nog jong was hoorde je onder fans nog wel eens de suggestie dat er veel verschillende soorten Joy-Cons uit konden komen. Zolang een controller het juiste bevestigingssysteem heeft, kun je hem vastmaken aan de Switch.

Het idee van alternatieve Joy-Cons was ook heel mooi voor fans van bepaalde soorten games. Want laten we eerlijk zijn: de Joy-Cons zijn niet voor alle games heel fijn. In veel 2D-games wil je het liefst een D-pad gebruiken om te lopen, maar om het concept van de identieke Joy-Cons te laten werken, moest het D-pad worden opgesplitst in vier losse knopjes.

Maar goed, Nintendo kon gewoon een alternatieve Joy-Con maken met een D-pad toch? Ja het kan, maar vanuit Nintendo zelf is zoiets er nooit gekomen. Als je een game waarvoor een D-Pad ideal is wil handheld wil spelen, moet het met de stick of de losse knopjes. Beide niet ideaal.

Intussen gingen third-party accessoiremakers wel helemaal los met bijzondere Joy-Cons. Er zijn grotere ergonomische Joy-Con-achtige controllers, controllers die de vorm hebben van de GameCube-controller en ga zo maar door. Er zijn zelfs varianten die de vier losse richtingsknopjes vervangt door een D-pad, al zit dat voor lange speelsessies nog steeds niet op een ideale plek. Accessoiremakers houden zich ook nog vaak aan de standaard layout.

Die gedachte dat je Joy-Cons in allerlei vormen en maten kan maken, blijkt dus gewoon te kloppen. Waarom Nintendo het niet deed? Wellicht om verwarring te voorkomen, of om te zorgen dat er geen officiële Joy-Con-achtige controllers in omloop waren die niet op exact dezelfde manier inzetbaar zijn als de originele Joy-Cons. De echte reden zal wel een mysterie blijven.

Maar die aanpak om maar één soort Joy-Con te maken, kan eigenlijk maar beter het raam uit voor de Switch 2. Alle mogelijkheden zijn er om de console min of meer modulair te maken. Er is een bevestigingssysteem dat in theorie gebruikt kan worden voor allerlei controllers: die feature hoeft alleen maar meer benut te worden.

Natuurlijk hoeft Nintendo niet overboord te gaan. Het moet niet zo zijn dat we straks door de Joy-Con-bomen het Switch-bos niet meer zien. Maar met maar een paar alternatieve Joy-Cons zijn er oplossingen voor heel veel genres waarvoor de moderne controller-layout niet ideaal is.

Is het essentieel? Nee, zodra je op tv speelt kun je talloze controllers aansluiten die ideaal zijn voor jouw games. Het zou alleen zo fijn zijn als die optie ook bestond in handheldmodus. Hier en daar biedt een third-party Joy-Con een uitkomst, maar over het algemeen voelt het als een gemiste kans om de Switch niet op allerlei manieren modulair te maken.