De 5 beste games van 2020 volgens Roland Janssen

Dit jaar zullen we eigenlijk zo snel mogelijk willen vergeten vanwege alle ellende. Toch heeft 2020 ook wat mooie dingen voortgebracht, waaronder een grote hoeveelheid topgames. Roland zet zijn vijf favoriete games van dit jaar op een rijtje.

Ik weet het, de launch op PS4 en Xbox One was een compleet fiasco. Toch moet ik Cyberpunk 2077 vermelden in mijn top 5 beste games van 2020. Ik heb de mazzel gehad dat ik de game kon spelen op een PS5 en dat heeft de ervaring voor mij een heel stuk beter gemaakt. Ondanks alle ellende en de crashes die ik regelmatig ervaarde in de game heb ik er enorm van genoten.

Sterker nog, er is geen een game dit jaar die me emotioneel zo geraakt heeft als Cyberpunk 2077. Als je door alle problemen heen kijkt staat er namelijk gewoon een briljante game. De karakters en het verhaal maken deze game simpelweg fantastisch. Toch kan ik de game niet op de eerste plaats zetten. Ik besef me namelijk heel goed dat er wel problemen zijn met de game en hierdoor moet ik, met pijn aan mijn hart, de game toch wat lager op mijn lijstje zetten.

De vijfde plek was eigenlijk nog een nauw gevecht. Ik heb The Last of Us Part 2 opgeofferd om Cyberpunk 2077 toch in dit lijstje kwijt te kunnen. Waarom? Omdat ik nog steeds niet naar dit nummer kan luisteren zonder een traantje weg te vegen en ik simpelweg niet die band heb gehad met The Last of Us (sorry Luuc).

De geruchten voor een Assassin's Creed game met een Viking setting gingen al heel lang rond. Toen dit jaar eindelijk de aankondiging kwam, was ik als een kind met Kerst aan het rondspringen. Om er vervolgens achter te komen dat het ook nog eens een bijzonder goede game is, was een fijne bonus. Ik vind het lastig om te benoemen wat ik nou het tofste vind aan de game.

Is het de setting? Het verhaal? Of toch de kleine aanpassingen die Ubisoft heeft gedaan met betrekking tot verschillende elementen van de game? Na Assassin's Creed Odyssey was ik eigenlijk bijna mijn vertrouwen kwijtgeraakt dat we nog een geweldige Assassin's Creed game zouden krijgen. Odyssey was heel vet, maar ik miste het gevoel van een Assassin's Creed game. Voor mijn gevoel is dat in Valhalla weer volledig terug.

Hierdoor ben ik ook gretig aan de slag gegaan met Valhalla. Ik wou eigenlijk wachten met het spelen van de game totdat ik mijn PS5 binnen had, maar ik kon uiteindelijk toch niet wachten. Iets wat ook bijgedragen heeft aan de positie van Assassin's Creed Valhalla in mijn lijstje van de vijf beste games van 2020.

Crusader Kings staat bij mij per definitie al heel hoog in het vaandel. De Grand Strategy reeks van Paradox Interactive heb ik altijd al ontzettend leuk gevonden. Honderden uren zijn opgegaan aan het vervaardigen van de perfecte dynastie. In Crusader Kings III is dit niet anders. Wederom staat de teller alweer boven de honderd uur en kan ik nog steeds geen genoeg krijgen van deze game.

Zeker met alle patches die na release zijn gekomen is Crusader Kings III een meesterwerk geworden. Voor iedere fan van Grand Strategy games is dit eigenlijk een must-have. Al is het alleen maar omdat je een nieuwe religie kan starten waarin kannibalisme centraal staat. Het is een game die je ontzettend veel vrijheid geeft in de manier waarop jij de wereld wil veroveren.

Crusader Kings III heeft me dit jaar meerdere keren weten te verrassen. Iedere keer kom je weer wat nieuws tegen of loopt het verloop van de geschiedenis net wat anders. Over geschiedenis gesproken, mocht je de game al hebben en een uitdaging zoeken, je kan de game starten als de beruchte Habsburgs. Het is ontzettend moeilijk om net zo succesvol te worden als de daadwerkelijke familie, maar het is zeker leuk om even te proberen.

Niet alleen een briljante game, maar ook mijn eerste review voor XGN.nl. DOOM Eternal heeft dus om meerdere redenen een bijzonder plekje bij mij. Ik heb zelden een game gespeeld die me een grijns geeft zoals DOOM Eternal dat kan. Het heeft mij heel veel plezier gegeven om al ripping and tearing door de hel te wandelen terwijl ik demonen aan gort schiet met de iconische sawed-off shotgun.

Het enige wat ik eigenlijk aan had te merken op de game waren de vreselijke platform-elementen die regelmatig het bloed onder mijn nagels vandaan haalde. Nog steeds is dat een smetje op een game die verder ronduit vermakelijk en, bovenal, ontzettend goed is. Of je het nou hebt over de gameplay, de variatie aan tegenstanders, de ontzettend tof vormgegeven omgevingen of simpelweg de soundtrack; DOOM Eternal is een van de meesterwerktjes van dit jaar.

Fun fact: Mick Gordon, de maker van de soundtrack, was dit jaar mijn meest beluisterde artiest volgens Spotify Wrapped. Rip & Tear omvat dan ook wel de essentie van het OV dit jaar.

Misschien een verrassing voor veel mensen, misschien ook niet. Ghost of Tsushima is voor mij de game van het jaar. De setting, de gameplay, de muziek, de karakters, het verhaal; alles klopte gewoon voor mij. Om nog maar even te vergeten dat je een speciale Samurai Cinema mode hebt om eer te doen aan de klassieke Samoerai-films van vroeger. Je ziet aan alles in Ghost of Tsushima dat het gemaakt is door liefhebbers.

Het is niet eens zo dat Ghost of Tsushima excelleert op ieder gebied. Het is meer zo dat de game niks fout doet. Er is niks waar ik me aan heb geïrriteerd of waar ik gefrustreerd door raakte. Met iedere andere game die dit jaar uitgekomen is, heb ik me dus wel geërgerd aan bepaalde dingen, maar niet bij Ghost of Tsushima. Om vervolgens ook nog een gratis multiplayer mode uit te brengen, was voor mij wel een kers op de taart.

Zelfs al is de multiplayer niet heel erg goed, het is een leuke extra bonus. Als je Ghost of Tsushima nog niet gespeeld heb, dan is het absoluut een aanrader om de game toch ergens binnen te halen, zeker met alle speciale aanbiedingen die je momenteel overal hebt is het je geld meer dan waard.