De 10 beste games van 2019 volgens Rox van der Helm

Al flink wat jaartjes zwaait Rox met de scepter bij XGN.nl. De hoofdredacteur heeft een hart van goud, hoewel ze er soms even met een zweep overheen moet bij de redactie. Ook qua smaak in games is Rox uitgesproken en laat ze zich niet meevoeren door de massa. Dit zijn haar beste games van 2019.

Voordat deze special begint moet ik beginnen met iets op te biechten: helaas heb ik nog geen tijd gehad om Death Stranding te spelen met notabene mijn favoriete acteur! Het ding is dat ik Mads wil aanschouwen en niet meer wil stoppen. En mijn agenda zit de laatste weken bizar vol! Ik zou dus graag willen zeggen dat Death Stranding op één staat – alleen al vanwege Mads -, maar helaas komt die helemaal niet voor in mijn lijst.

Op nummer tien vinden we daarom een hele andere game, namelijk uit de stal van 2K: Borderlands 3. Ik ben een groot fan van de serie, ik denk er zelfs over na om mijn volgende dier Claptrap te noemen! Dit is één van de fijnste co-op series (cel-shaded, yeah!) om samen te doorlopen. Ik keek er dan ook onwijs naar uit.

Helaas moet ik wel zeggen dat ik een klein beetje teleurgesteld ben wat betreft het nieuwste deel, maar dit komt ongetwijfeld omdat mijn eigen lat te hoog lag. Ja, de game is goed. Ja alles speelt soepel. Maar Borderlands heeft me té weinig vernieuwing gebracht. Het vorige deel had wat dat betreft meer mijn aandacht.

Om nummer 9 staat wederom een shooter en wederom een titel die mij lichtelijk teleurgesteld heeft. Van te voren had ik verwacht dat Gears 5 in mijn top 3 zou belanden, maar ik vind de open structuur van het nieuwste deel niet zo fijn. Opeens heeft de game zijmissies. En waar ik zo’n open-achtige wereld in elke goede RPG kan waarderen, ben ik er niet zo dol op in Gears 5.

Dat neemt niet weg dat het als vanouds een feestje is om de campaign samen te doorlopen en iedereen aan gort te knallen. Alles voelt vertrouwd, al is het af en toe misschien iets té vertrouwd. Wat mij betreft mag de gameplay in een volgende deel best wel een beetje op de schop om het allemaal wat soepeler te laten verlopen.

Ja ja, ik wacht nu op Frank van Doorn en andere haters in de comments. Hoe verzin ik het om Call of Duty in mijn top 10 op te nemen? Simpel. Er zit een missie in de campaign die bij mij voor kippenvel zorgde.

Ik doel op de missie waarbij je letterlijk een kind bestuurt, alles vanuit die camerapositie aanschouwt en moet vechten voor je leven. Je hebt niets in de buurt, moet op zoek naar een schaar of een ander voorwerp en dan heel stealthy te werk gaan. De oorlog vanuit een kind, heel indrukwekkend.

Dat is waarom deze game bij mij in de top 10 is gekomen. En eerlijk is eerlijk: Call of Duty is back, zoals Schwarzenegger nooit Terminator vaarwel zegt!

Ok, genoeg ellende. Er komen geen shooters meer. Op nummer 7 staat een hele schattige kids-game, namelijk de one and only Yoshi game op de Switch. Wat een feest is het om deze titel samen op de bank te doorlopen met één van je beste vrienden of een familielid. Yoshi is schattig!

Hoewel je misschien zou verwachten dat je hier een hele simpele game in handen hebt, is dat niet helemaal het geval. Als je écht alles uit de game wilt halen, ben je wel even bezig. En er zitten zelf stukken bij dat je echt snel moet handelen, anders mis je het en kun je een level opnieuw starten.

Wat ook tof is aan het spel zijn de Poochy levels, wat inhoudt dat je alle levels nog een keer kunt spelen, maar dan in compleet andere volgorde. En nee, dat gaat absoluut niet vervelen.

Uit de stal van het Finse Frozenbyte komt Trine 4. Inderdaad, het vierde deel in de reeks. Ook deze game heb ik helemaal co-op gespeeld. De magie uit de eerste drie delen is nog steeds aanwezig. De stijl is als een bijzonder schilderijtje, met de ouderwetse verteller. Wederom hebben we dezelfde drie personages in de hoofdrol, wat zorgt voor een feest van herkenning.

Alleen heeft Frozenbyte flink vernieuwd door ze allemaal nieuwe vaardigheden mee te geven, waardoor je op het einde (optionele) puzzels krijgt waar je ‘U’ tegen zegt. Als je houdt van sfeervolle games en co-op toppers, zet deze titel dan maar op je lijst!

Als ik ergens de laatstse jaren onwijs over te spreken ben, dan zijn het de verhalen van Telltale Games. Ik ben dan ook ontzettend blij dat er een doorstart is van diverse series. Ik houd van zombies, ik houd van The Walking Dead en ik houd van Telltale. Het laatste seizoen bezorgde me kippenvel. Ik vind het knap om te zien hoe andere mensen de serie toch nog voltooid hebben. En hoe?

Op een hele respectvolle manier. Zodra je de game bijna uitgespeeld hebt, loop je in een ruimte en zie je alle namen van de mensen die aan de game gewerkt hebben. Dit is in de game verwerkt. Wauw!

Net buiten de top 3 valt wederom een co-op titel en wederom uit de stal van Nintendo. Al kun je de game overigens ook alleen spelen. Ik heb onwijs genoten van Luigi’s Mansion 3. De game is zo ontzettend creatief met diverse omgevingen en levels. Voor het level waarin je langs diverse filmlocaties gaat en toffe puzzels op moet lossen heeft veel indruk gemaakt.

Samen spelen is ook helemaal te gek, alles werkt dan net even lekkerder. De slijmerige versie van Luigi besturen als je alleen bent is gewoon niet zo handig. Als je op zoek bent naar een creatieve game, met diverse vijanden om op te zuigen en puzzels op te lossen, is Luigi’s Mansion 3 een Must met hoofdletter m.

Ok, toegegeven: hier speel ik een klein beetje vals. Het is al twee jaar geleden dat deze geweldige game van Square Enix uitkwam. Maar dit jaar ben ik met de Game of the Year Edition aan de slag gegaan. De muziek uit deze RPG is briljant, alsook de gameplay. Deze game krijgt het voor elkaar om diverse genres met elkaar te mixen en dat nog goed uit te laten pakken ook. Hoe dan?!

Eerst krijg je bullethell geweld, dan ben je weer compleet wat anders aan het doen. De game verrast je op de gekste momenten en heeft een dijk van een verhaal. Bovendien kun je die ook nog eens drie verschillende manieren beleven. Wat dat betreft krijg je echt waar voor je geld. Wees niet bang dat het té Japans is. Vroeg of laat word je betoverd.

Ik twijfelde: moet deze op 1 of niet? Ik ben onwijs groot Disney fan en naast Mickey Mouse is mijn favoriete Disney karakter Olaf uit Frozen. Ik vind hem ge-niaal! Zodra hij begint te praten, kan ik al bijna niet meer stoppen met lachen. Dit jaar kwam Kingdom Hearts 3 uit mét een Frozen Wereld. Je snapt het, mijn leven kon niet meer stuk. De gameplay is wat te eentonig en niet verrassend, maar ik heb onwijs genoten van Kingdom Hearts 3.

De personages zijn schattig, de werelden onwijs verschillend en de eindbaas is écht een eindbaas. Als je al drie keer denkt dat je klaar bent, ben je er nog steeds niet. Kingdom Hearts 3 is prachtig.

Helaas er kan er maar één de nummer één zijn. Voor mij is dat Judgment geworden. Het is geen geheim dat ik onwijs fan ben van de Yakuza games en deze nieuwe game uit dezelfde stal heeft me ontroerd van A tot Z. Sterker nog, het is de enige game die mij dit jaar aan het huilen heeft gekregen. Dat waren geen tranen van blijdschap, maar omdat ik zo ben meegesleept in het verhaal.

Je speelt Yagami die een zaak op moet lossen, maar waar hij tegenaan loopt is onwijs heftig. Het is precies wat je van zo’n game verwacht: een krachtig verhaal. En daarnaast zit de game vol met leuke mensen om te verslaan en missies om uit te voeren. Judgment is voor zij die houden van een meeslepend verhaal.