6 redenen waarom GRID zo tof is!

Nog even en wij mogen weer met een nieuw deel uit de GRID-serie aan de slag. Wat weinig mensen weten is dat de populaire franchise van Codemasters al jaren bestaat. In 1997 verscheen TOCA Touring Car Championship - de verste voorouder van GRID: Autosport - voor de PC en de eerste PlayStation. Al zeventien jaar mogen wij van de franchise genieten, maar wat maakt deze nou zo ontzettend goed? We geven zes redenen!

Een van de meest belangrijke punten in een racegame, is het gedrag van de auto's. Werkt dit namelijk totaal niet, dan kun je net zo goed het betreffende spel niet kopen. Gelukkig is dit eigenlijk altijd piekfijn in orde in de GRID-serie en bovendien doet de franchise ook nog iets speciaals.

De spellen zijn namelijk vrijwel allemaal semi-realistisch. Dit betekent dat je niet a la Project Gotham Racing een boost krijgt wanneer je jezelf tegen de vangrail ramt, maar ook niet dat je een kapotte wagen hebt na het kleinste contact zoals in racesimulaties als rFactor en iRacing.

GRID is namelijk een mengelmoesje van de twee, waarbij de toegankelijkheid van een arcade-spel wordt gemixt met de moeilijkheid van een simulatie. Het zorgt ervoor dat het spel bijna voor iedereen is, aangezien race-fanatiekelingen en -leken hun ei kwijtkunnen in de serie van Codemasters.

Dat GRID-spellen toegankelijke racers zijn voor bijna iedereen, komt ook door de moeilijkheid van het spel. Iedere leek kan een controller oppakken en om de overwinning strijden in de game, zonder ook maar goed te oefenen. Hiervoor heb je waarschijnlijk allerlei hulpmiddelen nodig als ABS, Traction Control, Stability Control en automatisch schakelen, maar het kan wel.

Dit betekent echter niet dat er voor de race-experts geen uitdaging is de spellen zit. Integendeel juist. Schakel je deze hulpmiddelen uit en schroef je het level van de AI drie tandjes omhoog, en je hebt een enorm uitdagende racegame. Je zult dan niet alleen snel moeten zijn, maar ook bijvoorbeeld de setup van je auto moeten aanpassen wil jij de bovenste positie op het podium behalen.

Iedereen kan dus binnen no-time met een GRID-game onderweg, maar wil je echt heel goed worden dan zul je de nodige uurtjes in de games moeten steken. Een perfect gevalletje van easy to play, difficult to master.

Vroeger, toen de lucht nog schoon, de seks nog vies en GRID nog TOCA was, deed de serie iets speciaals. Die bracht namelijk een verhaallijn naar een racegame. In TOCA Race Driver uit 2002 speelde je als Ryan McKane die na de dood van zijn vader - die ook coureur was - uit de schaduw moest kruipen van zijn oudere broer.

In TOCA Race Driver 3 uit 2006 werd het verhaal wat dunner en ook wat minder duister. In deze game probeer jij in de Formule 1 te geraken, en dat doe jij met behulp van Rick, je manager slash monteur. Met zijn hulp moet jij je doelstelling in 31 verschillende kampioenschappen behalen, om uiteindelijk in de belangrijkste raceklasse uit te komen.

In GRID: Autosport zal er waarschijnlijk niet zo'n uitgebreid verhaal in de game zitten, maar iets dat wel terugkomt is het opbouwen van een raceteam. Zo heb je - net als in de eerste GRID - een rode draad en een flinterdun verhaaltje tussen de races door.

Vrijwel iedereen die autosportfan is zal het glashard ontkennen, maar eigenlijk vindt iedereen een crash hartstikke tof. Het zorgt voor spanning, het is onverwacht - tenzij je Pastor Maldonado heet - en veroorzaakt altijd spektakel.

Codemasters weet al jaren crashes goed tevoorschijn te toveren op het beeldscherm. In GRID en GRID 2 zag het er allemaal bruut en mooi uit, maar ook TOCA Race Driver 3 had voor die tijd schitterende crashphysiscs. De manier waarop je hier de lengte van je auto kon halveren wanneer je jezelf op volle snelheid tegen een betonnen muur terpordeerde, kwam in bijna geen enkele game voor.

Vooral met de laatste twee games zette de serie steeds heel mooie crashes neer. De verwachtingen zijn dan ook dat autoonderdelen rond zullen vliegen in GRID: Autosport bij een niet zo vriendelijk contact met de vangrail. Gelukkig zeggen wij dat wanneer je toch uit moet vallen met een crash, you better go out with a bang.

Racen is spektakel, en dit wordt niet alleen veroorzaakt door brute crashes, maar ook door intense gevechten op de baan. Niet alleen moet jij dicht achter tegenstanders rijden om ze in te halen, want de andere computergestuurde rijders zullen dit ook bij jou doen.

De AI in GRID is vergeleken met andere racegames redelijk agressief. Andere coureurs zijn niet bang om brutaal hun auto naast de jouwe te zetten, jou een kleine beuk te geven in een bocht of een dive-bomb uit te voeren. De AI heeft net als jij een missie: bovenaan het podium staan aan het einde van de race.

Dit is iets dat Codemasters erg goed doet, aangezien het racen hierdoor niet statsch is. De AI is levendig, het bruist en de wil om te winnen voelt bijna menselijk aan. Je racet in GRID niet tegen een groep obstakels, maar auto's die stuk voor stuk vechten om elke meter op het circuit.

Als laatste maken je tegenstanders fouten. Ze spinnen soms in een bocht, knallen in de bandenstapels of halen verkeerd in en rammen zo een andere coureur van de baan. Het geeft een nieuwe dimensie aan de AI, die in de serie constant zorgt voor spanning op de baan.

De serie van Codemasters laat al jaren een enorme diversiteit aan banen, auto's en soorten races zien. Zo had je in de vorige delen straatraces, circuitraces, open wheel-kampioenschappen, driftwedstrijden en demolition derby's, om maar een paar op te noemen. Ook bij de voorgangers van de eerste GRID was dit al het geval, waar je de keuze had uit bijna tien verschillende types autosport.

Elk seizoen kun jij met een geheel nieuwe auto aan de slag op totaal verschillende banen. Hierdoor speel je niet uren lang met dezelfde voertuigen, maar heb je constant variatie in wat je rijdt. Het zorgt ervoor dat de games fris blijven.

Met GRID: Autosport lijkt Codemasters ook dit recept opnieuw gebruikt te hebben, aangezien je al vijf verschillende disciplines hebt die totaal verschillend rijden. Elke discipline kan dan ook nog eens worden opgesplitst, zoals Tuner een onderscheid maakt tussen Time Trial en Drift, waardoor je uiteindelijk genoeg te kiezen krijgt in de spellen uit de GRID-serie.